Ellerim Kaşınıyor

Bazen çok patavatsız bir insan oluyorum...
Acilen 'Doğruları İnsanları Kırmadan Söyleyebilme Sanatı'nı öğrenmeliyim...

Evet, biliyorum, her şeyin bir sınırı var; her doğru her yerde söylenmez.
Ama tutamıyorum kendimi. Bir şeyi 'sadece' düşündüğümü sanıyorum, bir de bakıyorum ki sessizlikten donacak kıvama gelmişiz, 'sadece' 'düşün'memişim.

Yine devasa bir çam devirdim ve dzeltene kadar akla karayı seçtim, terledim!
Beni yakından tanıyan birisi olsa neyse, zira onlar nadiren esen bu dangalaklık rüzgârımı kanıksadılar, aslında ne demek istediğimi biliyorlar; fakat o kadar samimi olmadığım kişilere de bunu yapınca camdan atlayasım geliyor. Of, biri ben durdursun!

Kendime çok pis dayak çekesim var, tenhalarda dikkatli olsam iyi olur...