Uyuyan Cazgır

Ben ömrümün hiçbir döneminde sessiz sakin olmadım, olamadım. Sebebine dair pek çok teorim var. ( a.Benimle aynı zamanda, farklı bir galakside bir bebek daha doğdu. Dünyalı değildi, bu yüzden konuşabilitesi bizden fazlaydı. Ama Mars ve Venüs o sırada birbirlerine kur yapmakta olduğundan o farklı gezegen ve Dünya jigs bir açıyla kovboy filmlerindeki gibi karşı karşıya geldi, zavallı uzaylı bebeğin konuşabilitesi ve üstün özellikleri (tevazusu hariç) bana geçti. O da kabak gibi ortada kaldı... b. Bebekken, tısıl tısıl uyurken beynimdeki konuşma merkezini karyolaya çarptım, o da bozuldu. Sonuç, kabuss... c. Belki de ben insan değilim... d. Benim beynim yok, yerinde konuşma çipi ve yüklü replikler var, ha bire tekrar edip duruyorum... Bunlardan daha çok var...)

Sebebi meçhul de olsa sonucu karşınızda. Ve ben sırf bu sonuç yüzünden ajan olma hayallerimi yaktım... (bücürken en büyük hayallerimden biriydi... 1.Kırmızı Porsche, 2.Kımızı Ferrari, 3.Topuklu, kırmızı rugan ayakkabılar, 4.Çikolata, daha fazla çikolata... 5.Ajan olmak, 6.Uzayda yaşayıp işe uçan bir spor arabayla gidip gelmek... Saf bir çocuktum bea...)

Ve bu sonuç yüzünden bela mıknatısı oldum.
İnsan çenesini tutamayınca, -özellikle doğrular konusunda- başına çok iş geliyor... Mesela öğretmenlere kendi doğrularını savunmak, sonucunda ceza ıvır zıvır almak; koça körünün göz olduğu gerçeğini belirtip, savunma için yeni bir plan belirtmek, öbür plana 'Kömik ve şaçma!' demek; bir arkadaşın yeni sevgilisi hakkındaki görüşlerini filtrelemeden belirtmek (kaba değildi, sadece yontulmamış gerçeklerdi...) bunlardan bazıları... Bir de alışveriş merkezlerinde, bir şey incelerken veya alırken benim dikkatimi kasten ve amaçsızca dağıtan, beni engelleyen, oyalayan veya almayı düşünmediğim bir şeyi gözüme sokan insanlarla; dolmuşta, yolda, sokakta sinirimi zıplatan kırocanlarla yaşadıklarım var...

Mesela markette benimle hemen hemen aynı şeyleri almasına rağmen (Ben: sakız, çikolata, ice tea, kız: kola, naneli şekerleme, cips) 'Benim daha az eşyyaaoom vaar!' diyerek önüme zıplayan kıza 'Şirret-i pislik!' demişliğim vardır... (Bu lafın da tarihçesi var, bir ara anlatırım)

Bir iki gün önce bir arkadaşımla benzer bir olay yaşadık, olay şöyle cereyen etti:
Arkadaş yeni bir telefon düşünmektedir, pazar bilgisi(!) ve çenesi yüksek olan sayın sevgili ben Geveze ile gitmek istemiştir. Ben de 'Alış veriş olsun, çamurdan olsun!' diyerek peşine düşmüş, Teknosa, Bimeks gezilmiştir. X satış noktasında adamın birinin gözüne pek bir bücür gelmişizdir, bir şey alacağımızı düşünmemiştir, habuki arkadaş parasıyla gelmiştir, beğenirsek 18 yaşından büyük olan abi gelecek ve gereken kâğıtları imzalayacaktır. Nokia'nın bir Express Music modeli tarafımdan önerilmiştir, fekat görevli bey(!) bizimle ilgilenmemiştir.
Bilmez ki, Geveze şahsiyet ondan daha hindir.
"Paardoon, eğer ilgilenmeyecekseniz biz daha yetkili bir meeeerciyle göörüşeliiim..."
"Nasıl yani?"
"Nasılı var mı canıııaam? Basbayağı daha yetkili biriiie... Meselaaa,, buranın müdürü kiiimdi? Meselaa, X'in iletişiim adresi neeydi? Meselaaa,, müşteri memnuniyeti sizin için öneemli olduğuna..."
"Ah, tabii, anlıyorum. Ne bakmıştınız?"
"Kapı nerede diye bakınıyorduk..."
Bu olaydan sonra arkadaşla başka bir teknolojik ıvır zıvır mağazasına gittik, daha pahalı bir telefon aldık, ben üstüne kamera kaseti, 25lik DVD, bir tane film aldım. Orada daha çok para bıraktık, oooh olsun!

Yolda sokakta tükürük bezlerini kuruturcasına boşaltım yapanlara da böyle antipatik cevaplar verebiliyorum... Veya yere çöp atanlara... Geveze ve dikkafalı ruhum susmuyor, susamıyor!

Normalde (tabii normalim varsa eğer) daha sakin bir mizaca sahibim(okulda ve dershanede agresif olabilirim). Daha geniş bir insanım. Ama okulun veya dershanenin kapısından içeri girince, biri damarıma basınca sinir katsayım artıyor vee...
İçimdeki uyuyan cazgır uyanıyor. Kısa zaman içinde bastırılamazsa veya uyandırılma sebebi büyükse kolay kolay da uyuyamıyor.. Tehlikeli olabiliyor, hem benim için hem de çevrem için... Yakınımdakilerin ve çevremdekilerin bilgilerine arz ederim...



Ve nostaljik bir şarkı... Mazhar Alanson & Cem Yılmaz / Psikopat

Hiç yorum yok: