Dünya üzerinde yşayan hemen her insanın psikolojik bir problemi oluğunu şiddetle iddia ediyorum! Örnek mi?
Gözümün içine baka baka 'Aranızda öyleleri var ki, çok şımartılmış! Her dediği alınmış, her istediği yapılmış! Ama benim dersimde olmaz, değil mi Geveze?' diyen rehberlikçi/matematikçi karışımı insan... Yok abi, bu kadınla olan diyaloglarım bile başlı başına bir blog olur!
Verdiği ödevi -perşembe verdiği, cumaya istediği ödevi- vaktim olmadığı için yapAmadığımı, pazartesiye getirebileceğimi söylediğimde ne işim olduğunu, nasıl vaktim olmadığını bağıra bağıra soran -ve 'Bu ödeve ayıracak vaktim kalmamıştı' cevabını alan- diğer öğretmen...
-İnsaf ya, İN-SAF! Bir günde nasıl dört kuşak sülalemin ebesini öğrenip genotipini yazacaktım? Nereden fotoğrafını bulacaktım 50 yıl önce ölmüş büyük ninemin? Nasıl yapıştıracaktım kartona?-
Gidip kendine servet değerinde takım elbise alan ve ben üç aydır istediğim şeyi hatırlatınca kızan ebeveyn...
Beraber emeklediğim, beraber konuştuğum, beraber büyüdüğüm; sıra arkadaşım, dert ortağım en iyi arkadaşımı kıskanan dallama...
Bir lütufmuşcasına sorduklarıma cevap veren, arkamdan dolap çeviren insan... İnsan?
Bir de ben... Tüm bunların üzerine tüy dikermişcesine beş gündür toplam üç saat uyuyan, dört kişilik grup çalışmasını sırf huysuzluğu ve 14 yıldır yapması gereken her şeyi kendi yapan ve grup kelimesinden nefret eden, dikkatini toplamayı beceremeyen, siniri burnunda, kendi kendine bağıran ben...
Anlamıyorum, birinin bana garezi mi var? Yukarıdaki, eğer sen hala oradaysan, ben niye hala buradayım? Sorun bende mi, ötekilerde mi? Asi miyim, koyun mu? ohfffhfhfn...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder