Al Sana Benden Aduket

Dün sosyal yazılısı sebebiyle hayatımın ders çalışma rekorunu kırdığım için -1 saat 18 dakika 37 saniye, evet kronometre sağ olsun- ufak çapta bir neşe krizi geçirdim :))

Yazılıdan sonraki hailmden -ahey ahey aheeeeey- korkan arkadaşlar bir an yörüngeye kıvırcık yerleştiren ilk ülke olacağımızdan korktular ki zil çaldı normale döndüm.

Hadi dedim, iyi geçeyazdı, bari eğleneyim biraz. İnternette amaçsız amaçsız gezerken Street Fighter buldum. Bir an gözlerime inanamadım desem yeridir dear okur, en az üç-dört yıldır oynamıyorum fight might.

Rezil ötesi bir hale gelmişim aramızda kalsın; ama yine de kendimi kaptırıp eğlenebildim yani. Hatta bir ara öyle bir gaza gelmişim ki 'Aşkım bitti bundan sonra, çektin gittin benden sonra; yaşananlara saygın yoksaa, al sana benden aduu-keet!' diyordum ki..
Annem geldi.

Tıpıl tıpıl oturdu yanıma, yorum yapıyor:
"Oyyyynama öyle, 'x'e bas, bas bas bas! Bak adam tepeledi seni, aduket yap. High kick değil, high kick değil, low kick yap bak bloke ediyor. Zıpla zıpla! Ay hayır Geveze, adam üstüne uçarken zıplamayacaksın, yumruk at biraz. Aduukeet, hadi amaa! Uçardöner tekme yapsana, hıh hıh, evet! Aman Geveze, kalk ordan!"

Hıh, Yeşilçam filmleri gibi oldu annemle Ken'in buluşması... Göz göze bakıştılar önce, araya giren klavyeye alışmaya çalıştılar; bu arada Ken sıkı bir zumzuk yedi kafasına ama olsun, nihayet birbirlerini oldukları gibi kabul ettiklerinde E. Honda'yı hışırı çıkana kadar dövdüler.

Hatta hızlarını alamayıp ben ve Dhalsim'e versus mode teklifinde bulundular ve eze eze yendiler...

Ah, ah.. Sonra da soruyorlar bu çocuk niye normal değil diye.. Allasen söyle okurum, 40 küsur yaşındaki; Mario'nun kızkardeşini kurtarmaya çalıştığını sanan annenin gelip seni Street Fighter'da çok pis yenmesi normal mi?

hadouken, hıh.